sam en rosa in de droogste woestijn ter wereld

Hoi lieve Allemaal!

Wat superleuk dat jullie zo massaal hebben gereageerd op mijn blog! Vind het echt heel leuk om van jullie te horen!

Sam en ik zijn net terug gekomen uit de noordelijke woestijn van Chili; de Atacama woestijn, de droogste woestijn ter wereld. Er zijn plekken in deze woestijn waar nog nooit een druppel regen is gevallen (sinds de meting). We zijn vrijdagochtend vertrokken. Onderweg hele stukken langs de kust van Chili gereden en veel bloeiende cactussen gezien, echt prachtig. Toen we in de ochtend aankwamen (na 24 uur bus) in San Pedro de Atacama (een klein dorpje in de woestijn met heel erg veel backpakkers) hebben we meteen een hostel gezocht en het museum bezocht. De volgende dag zijn we om 4 uur ’s ochtends opgestaan om met een gids naar de Tatio Geisers te gaan (de hoogste geisers ter wereld 4800 meter boven zeeniveau). Bij de geisers was een ‘termal’ waar je kon baden. Echt heerlijk warm water dat verwarmt door de vulkanen om de geisers heen. Na het bezoek aan de geisers was dat heerlijk, omdat de temperatuur bij de geisers -15 graden was.
Op de terugweg zijn we vicunas (kleine lama’s) en echte lama’s tegengekomen en hebben we in een klein dorpje lamavlees gegeten, erg smakelijk moet ik zeggen!

De volgende dag hebben we fietsen gehuurd om naar een ander klein woestijn dorpje te fietsen en om naar Valle de Luna te gaan. Dit is een beschermt gebied in de woestijn, omdat de rotsen, uitzichten en vlaktes werkelijk prachtig zijn. (het landschap heeft iets weg van een vreemd maanlandschap, vandaar ook de naam van deze vallei; Maanvallei). We hadden ons wel een beetje op dit bezoek verkeken en dachten ‘ach, dat doen we wel even, met onze gezonde Nederlandse fietsbenen’, maar de weg ging erg stijl omhoog en de woestijnwind was ontzettend hard en droog. In Valle de Luna hebben we vanaf een berg gekeken hoe de zon onderging, samen met honderden andere toeristen. Het is namelijk prachtig om de andere omliggende bergen, vulkanen en vlaktes oranje en rood te zien kleuren!

Afgelopen maandag zijn we met een georganiseerde 4-daagse toer naar Bolvia gegaan. We (Sam en ik en nog andere toeristen) werden bij de grens van Bolvia en Chili opgehaald door een jeep. De jeep werd bestuurd door een steeds coca-bladeren kauwende chauffeur. Naast hem zat zijn vrouw die toen we waren vertrokken opeens een baby van 5 maanden oud onder allemaal doeken vandaan haalde. Het kindje had blijkbaar liggen slapen toen we waren in gestapt. Echt een hele bijzondere ervaring om in een jeep dwars door de woestijn te scheuren, langs vulkanen, vicunas, bergmeren en zoutvlaktes. Weer hebben we geisers gezien, maar ook meren in de kleuren rood, blauw en wit, waarin flamigo’s aan het badderen waren. Overdag was het weer prachtig, maar elke avond koelde het af naar -15 graden. Het was de geen luxueuze, comfortabele tocht, maar zeer de moeite waard.

En nu zijn we weer terug in Santiago bij mijn tante. Ik zal jullie verder op de hoogte houden van alles wat ik meemaak. Dikke kus voor iedereen!